Λεβίδης

Επώνυμο αριστοκρατικής οικογένειας εθνικών αγωνιστών, λογίων, πολιτικών και καλλιτεχνών από τα Ταταύλα της Κωσταντινούπολης. 1. Δημήτριος (Ταταύλα 1768 – 1821). Φιλικός και εθνομάρτυρας. Εκτελέστηκε από τους Τούρκους με απαγχονισμό, λίγο πριν από τον απαγχονισμό του πατριάρχη Γρηγορίου Ε’, με την κατηγορία της συγκρότησης συνωμοτικής ομάδας για τη διενέργεια δολιοφθορών στον τουρκικό ναύσταθμο της Κωνσταντινούπολης. 2. Δημήτριος (Αθήνα 1886 – 1951). Μουσικοσυνθέτης. Σπούδασε μουσική στην Αθήνα, στη Λοζάνη, στο Μόναχο και στο Παρίσι, όπου και εγκαταστάθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα (1933) διορίστηκε στη Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων και κατόπιν στην αντίστοιχη της Διοίκησης της Πρωτεύουσας. Από τις συνθέσεις του ξεχωρίζει η Σονάτα για πιάνο και ορχήστρα, που τιμήθηκε με το βραβείο Λιστ στο Μόναχο, κουιντέτα, πρελούδια, φούγκες, θρησκευτικές συνθέσεις και το χορόδραμα με τίτλο Ο βοσκός και η νεράιδα. 3. Κωνσταντίνος (Κωνσταντινούπολη 1790 – Αθήνα 1863). Αγωνιστής του 1821 και δημοσιογράφος. Σπούδασε ιστορία και πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το 1821 πολέμησε ως ιερολοχίτης στο Δραγατσάνι. Στα χρόνια του Καποδίστρια και της Αντιβασιλείας είχε αναλάβει σημαντικές κυβερνητικές θέσεις. Το 1836 ήρθε σε σύγκρουση με την Αντιβασιλεία και παραιτήθηκε από τα δημόσια αξιώματά του. Ίδρυσε την εφημερίδα Ελπίς, από τις στήλες της οποίας καυτηρίαζε τις ατασθαλίες των Βαυαρών. Διώχθηκε για τα φρονήματά του και υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες της επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, ενώ χρημάτισε πληρεξούσιος της Κρήτης και της Μεσσηνίας στην εθνοσυνέλευση. Έγραψε την Ιστορία του Οθωμανικού κράτους καθώς και την ανέκδοτη Ιστορία της Φιλικής Εταιρείας, τα χειρόγραφα της οποίας χάθηκαν. 4. Νικόλαος (Αθήνα 1848 – 1942). Νομικός, πολιτευτής και συγγραφέας. Διετέλεσε πολλές φορές βουλευτής Αττικής, πρόεδρος της Βουλής (1906-8) και υπουργός Ναυτικών (1895-97), Δικαιοσύνης (1903) και Εσωτερικών (1903-8). Τα πιο αξιόλογα έργα του τιτλοφορούνται Τα μοναστηριακά κτήματα, Βασιλεία συνταγματική μετά κοινοβουλευτισμού, Περί της γλώσσης ως ζητήματος εθνικού κ.ά. 5. Σταμάτιος (Ταταύλα 1790 – 1867). Αγωνιστής του 1821 και Φιλικός. Μετά τις τουρκικές βιαιότητες της 27ης Μαρτίου 1821, κατέφυγε στη Ρωσία και στη συνέχεια στη δυτική Ευρώπη. Επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου πήρε μέρος σε διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στο Μεσολόγγι, στο Φάληρο, στο Λιγοβίστι και στη Σφακτηρία.